پاستیل های ژلاتین دارای رنگ زرد کم رنگ طبیعی هستند، بنابراین رنگ ها برای ایجاد طیف گسترده ای از رنگ های موجود در آب نبات های صمغی اضافه می شوند. رنگ‌های معمولی عبارتند از رنگ قرمز #40، رنگ زرد #5، رنگ زرد #6 و رنگ آبی #1. با استفاده از این رنگ های تحت نظارت فدرال، تولیدکنندگان صمغ می توانند آب نبات را تقریباً هر رنگی که می خواهند بسازند.
ویژگی های بافتی ژلاتین به عوامل زیادی مانند دما، روش ساخت و بستگی دارد. در حالی که روش تولید و دما را می توان به صورت فیزیکی کنترل کرد، به صورت شیمیایی با افزودن اسیدها کنترل می شود. اینها شامل اسیدهای درجه غذایی مانند اسید سیتریک، اسید لاکتیک، اسید فوماریک و اسید مالیک است.
سایر مواد در طول فرآیند تولید به عنوان طعم دهنده ها، روان کننده ها و عوامل افزایش دهنده درخشندگی اضافه می شوند. اینها شامل موادی مانند موم زنبور عسل، روغن نارگیل، موم کارنائوبا، روغن معدنی، روغن سویا تا حدی هیدروژنه، کنسانتره گلابی و لعاب شیرینی پزی است که اغلب در مرحله پر شدن تولید اضافه می شوند.
تولید صمغ از فرآیند قالب گیری نشاسته استفاده می کند ابتدا آب نبات درست می شود، سپس داخل سینی های نشاسته دار پر می شود. سپس سینی های پر شده بیش از حد خنک می شوند و آب نبات های تشکیل شده از سینی ها خالی می شوند در تولید انبوه آب نبات صمغی پیشرفت های قابل توجهی برای افزایش سرعت و کارایی این فرآیند ایجاد شده است.
آب نبات صمغی با ترکیب کردن شروع می شود کارگران کارخانه، که به عنوان ترکیب کننده شناخته می شوند، دستورالعمل های ذکر شده در دستور العمل ها را دنبال می کنند و به طور فیزیکی مقدار مناسب مواد خام صمغی را در مخازن اختلاط اصلی می ریزند.
این مخازن که مجهز به قابلیت اختلاط، گرمایش و سرمایش هستند، بسیار بزرگ هستند. بسته به اندازه دسته، ترکیب آب نبات صمغی می تواند از یک تا سه ساعت طول بکشد. هنگامی که دسته کامل شد، به آزمایشگاه کنترل کیفیت فرستاده می شود تا از مطابقت با مشخصات مورد نیاز اطمینان حاصل شود.
- منابع
