در اوایل 50000 قبل از میلاد از قرن سوم قبل از میلاد از آتش روباز به عنوان منبع نور مصنوعی استفاده می شد. متاسفانه برد نور خیلی کم بود.
بنابراین نور باید متحرک شود. مردم بیش از 10000 سال پیش موفق به انجام این کار شدند، در ابتدا با کمک تراشههای کاج و مشعلها و بعداً با چراغهای نفتی.
چراغهای نفتی از مواد غیر قابل احتراق پر از روغنها یا چربیهای حیوانی یا گیاهی و مجهز به فتیلههای ساخته شده از الیاف گیاهی یا تکههای پارچه ساخته میشدند.
توسعه لامپ ادامه یافت تا به تولید لامپ زنون سوناتا وای اف رسید.
در برخی از کشورهای اروپایی، تحقیقاتی برای توسعه یک لامپ گازی انجام شد. اولین لامپ گازی فعال در سال 1785 در هلند به بهره برداری رسید.
در سال 1814، بخش هایی از روشنایی خیابان در لندن (انگلیس) به لامپ های گازی تبدیل شد.
روشنایی گاز به سرعت در سراسر جهان پخش شد، اما نسبتا ضعیف باقی ماند. تنها مانتو که در سال 1885 به ثبت رسید، به طور قابل توجهی محدوده را بهبود بخشید.
اولین گام به سوی الکتریکی شدن با لامپ فیلامنت کربنی انجام شد. این برای استفاده روزمره از نظر مصرف انرژی و روشنایی مناسب بود. دوام نیز الزامات استفاده عملی را برآورده می کند.
پیروزی لامپ های الکتریکی آغاز شد، چراغ گاز بیشتر و بیشتر جایگزین شد.
لامپ های الکتریکی مورد استفاده در حال حاضر به اصطلاح لامپ های رشته ای هستند که به عنوان لامپ نیز شناخته می شوند. لامپ های رشته ای یا لامپ های رشته ای بیشتر برای روشنایی فضاهای زندگی استفاده می شود.
لامپ کلاسیک برق زیادی مصرف می کند، به همین دلیل اتحادیه اروپا تصمیم گرفته است تا سال 2012 آن را به تدریج حذف کند.
به جای لامپ های رشته ای باید از لامپ های کم مصرف استفاده کرد. اینها به طور ویژه برای جایگزینی لامپ هایی طراحی شده اند که تا کنون استفاده شده اند.
منابع نور کم مصرف عبارتند از لامپ های فلورسنت فشرده، ال ای دی و لامپ های هالوژن روکش دار.