توضیحات و توضیحات مختلفی در قوانین، آیین نامه ها و قوانین فنی برای تعریف سیستم تهویه مطبوع وجود دارد، اما اینها از نظر محتوا، گستره و «عمق فنی» تفاوت های چشمگیری دارند. گزیده ای از این تعاریف در ادامه می آید.
تجزیه و تحلیل آب و هوا مجموعه ای از تمام اجزای سیستم متعلق به یک ساختمان است که برای تصفیه هوای اتاق که دما را تنظیم می کند مورد نیاز است.
دستگاه تهویه مطبوع ترکیبی از اجزای مورد نیاز برای ارائه نوعی تصفیه هوای داخلی است که اجازه می دهد دما را تنظیم یا کاهش دهد.
ترکیبی از دستگاه ها برای حفظ راحتی در یک فضای در یک منطقه تعریف شده. این اصطلاح شامل سیستم های تهویه مطبوع و سیستم های غیرفعال سطح گرا می شود.
تهویه و تهویه مطبوع یا سیستم های خنک کننده اتاق بر پارامترهای زیر تأثیر می گذارد: آب و هوای اتاق حرارتی، کیفیت هوای اتاق، رطوبت اتاق، آکوستیک در اتاق.
سیستم های تهویه و تهویه مطبوع و همچنین سیستم های خنک کننده اتاق باید بر کیفیت هوای اتاق، شرایط حرارتی و رطوبت اتاق تأثیر بگذارند به گونه ای که الزامات از قبل تعیین شده برآورده شود.
سیستم تهویه مطبوع یک سیستم تهویه و تهویه مطبوع برای تولید و حفظ کیفیت هوای اتاق غنی شده یا خنثی (دما، رطوبت، خلوص، محتوای CO2) بدون افزایش آب و هوا، گرمای اتلاف و انتشارات انسانی و فنی است.
یک دستگاه تهویه مطبوع وظیفه دارد هوای یک اتاق را در یک شرایط خاص (“تهویه مطبوع”) آورده و نگه دارد. با این حال، تهویه مطبوع اغلب به معنای خنک کردن هوای اتاق است. بنابراین عملکردهای کولر گازی عبارتند از:
– تغییر دمای هوا (گرمایش یا سرمایش)
– تغییر رطوبت (مرطوب یا خشک)،
– اجزای هوا را (فیلتر یا تعویض کنید) بردارید
یک سیستم تهویه مطبوع کامل باید بتواند جریان حجمی هوا (هوای بیرون، هوای در حال گردش یا هوای ثانویه) را مطابق با الزامات فعلی و شرایط هوای اتاق مشخص شده گرم، خنک، رطوبت زدایی یا رطوبت زدایی کند.
اگر یکی از این ویژگی ها وجود نداشته باشد، یکی از سیستم تهویه مطبوع جزئی صحبت می کند.
