الیاف پلی استر کاسپین از یک دی اسید و یک دیول به دست می آیند. آنها الیاف مقاومی هستند، رنگرزی دشواری دارند و مستعد پر شدن هستند. معمولاً آنها را با پشم مخلوط می کنند تا پارچه های بسیار بادوام و مراقبت آسانی به دست آید، زیرا نیازی به اتو کردن ندارند.
شناخته شده ترین الیاف پلی استر پلی اتیلن ترفتالات است که بیشتر به عنوان PET شناخته می شود (با حروف اول انگلیسی پلی اتیلن ترفتالات).
علاوه بر صنعت نساجی، این ماده به طور گسترده در ظروف و بسته بندی، به عنوان فیلم پلاستیکی (انعطاف پذیر) یا به عنوان بطری (سخت)، در ورق های ژئوتکستایل برای کشاورزی و مهندسی عمران استفاده می شود.
الیاف پلی استر دیگری که به عنوان الیاف استفاده می شود، در میان موارد دیگر، پلی لاکتیک اسید یا الیاف PLA (با حروف اول در انگلیسی برای پلی لاکتیک اسید) است.
از آنجایی که از قندهایی که به طور طبیعی در ذرت و چغندر قند وجود دارد به دست می آید، به عنوان یک پلاستیک زیستی در نظر گرفته می شود. خواصی مشابه با ریون لیوسل دارد، به خوبی با الیاف پنبه ترکیب می شود، اما به دماهای بالا بسیار حساس است.
در سال 2002، تجاری سازی تنها الیاف پلی استر از گروه پلی تری متیلن ترفتالات ها یا PTT (با حروف اول انگلیسی برای پلی تری متیلن ترفتالات) به نام “triexta” در سال 2009 آغاز شد.
می توان تا حدی الیاف پلی استر را یک پلاستیک زیستی در نظر گرفت زیرا 37٪ از ماده را تشکیل می دهد. زیرا سنتز آن منشأ گیاهی، از محصولات یکساله دارد.
الیاف پلی استر را می توان با هر فیبر دیگری (طبیعی، مصنوعی یا مصنوعی) مخلوط کرد، به دلیل خاصیت ارتجاعی و مقاومت در برابر چین و چروک، نرمی، راحتی را فراهم می کند.
