آکادمی سلطنتی اسپانیا زخم را سوراخ یا پارگی در جایی از بدن زنده تعریف می کند که میتوان با صابون درمان کرد.
صابون حاوی لجن دریایی بیز یکی از همین صابون هاست.
در متون دیگر که در محیط بهداشتی به کار می روند، زخم را به عنوان ضایعه ای تعریف می کنند که پوست را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث از بین رفتن یکپارچگی آن یا راه حلی برای تداوم اپیدرم و درم می شود.
یا به عنوان به خطر انداختن یکپارچگی هر بافتی (مثلاً، شکستگی پوست، عضله، سوختگی یا شکستگی استخوان) 3. یکی از زمینه های کاری متخصصان بهداشت، مراقبت از بیماران مبتلا به زخم های حاد و مزمن به ویژه در محیط ما توسط متخصصان پرستاری است.
برای درمان زخم‌ها، یافتن دستورالعمل‌هایی که شامل محصولات تمیزکننده ضایعه است، رایج است. یک محصول پاک‌کننده ایده‌آل باید به‌طور دوره‌ای آلودگی باکتریایی زخم را کاهش داده و بقایای زخم را حذف کند، بدون اینکه تأثیر منفی بر فعالیت سلولی بگذارد.
معمولاً در محیط مراقبت های بهداشتی ما دستورالعمل ها یا توصیه هایی برای درمان زخم یافت می شود که شامل صابون به عنوان یک محصول تمیزکننده است، بدون اینکه نوع، دفعات استفاده یا مدت درمان مشخص شود.
در خارج از حوزه سلامت، یافتن مراقبان غیرحرفه ای یا خانواده هایی که از صابون برای درمان زخم ها استفاده می کنند نیز رایج است.
صابون به عنوان یک محصول محلول در آب است که از ترکیب یک قلیایی (نمک های قلیایی) با اسیدهای روغن یا بدن چرب دیگری (منشا حیوانی یا گیاهی) حاصل می شود که عموماً برای شستشو استفاده می شود.
صابون دارویی صابونی است که مواد دارویی به آن اضافه می شود که عموماً صابونی سازی نمی کند.
صابون ها و مواد شوینده به دلیل ویژگی های شیمیایی خود اثر امولسیونی روی چربی ها ایجاد می کنند و میسل ها را تشکیل می دهند و پیوندهای بین پارچه و ذرات کثیفی، باکتری ها و سایر مواد را می شکند.
و آنها را در حالت تعلیق نگه می دارند و با کشیدن آنها تمیز کردن آنها را تسهیل می کنند.
صابون‌ها ده‌ها سال است که برای تمیز کردن زخم‌ها استفاده می‌شوند و اغلب برای مقاصد ضد میکروبی استفاده می‌شوند، اگرچه در وهله اول یک ضد عفونی‌کننده محسوب نمی‌شوند.
